باتری های آب نمک احتمالا جایگزین باتری های لیتیوم یون برای استفاده در دستگاه های قابل حمل نمی شوند.

این به این دلیل است که آنها نمیتوانند همان مقدار بسته بندی را در همان اندازه و وزن بسته نگه دارند یا راه دیگری را در نظر بگیرند، آنها انرژی کمتری دارند. ولی
آنها دارای مزایایی قوی در برنامه های کاربردی هستند که در آن اندازه و وزن عوامل کم اهمیت هستند.

باتری های اصلی

باتری آب نمک

بلوک های ساختمان باتری، کاتد و آند، و همچنین یک الکترولیت است که اجازه می دهد تا کاتد و آند به مبادله یون ها در یک جهت، به عنوان آنها تحویل برق و یا در جهت دیگر به عنوان شارژ مجدد.

برای یک باتری لیتیوم یون، آند یا ترمینال منفی می تواند گرافیت باشد، در حالی که کاتد یا ترمینال مثبت ممکن است از یک اکسید فلزی لیتیوم ساخته شود.

الکترولیت به یونهای لیتیوم (از این جهت نام گذااری شده اند) اجازه می دهد تا از طریق کاتد به آنود در جریان شارژ به صورت نشان داده شده یا در جهت مخالف زمانی که باتری تحویل داده می شود، نه برای صرفه جویی در انرژی.

جداساز در سلول یون های  متخلخل است، اما باید از خوردن یا آسیب رساندن آن به کاتد جلوگیری شود. الکترولیت به طور کلی قابل اشتعال است.

در مجموع، به عنوان رویدادهای اخیر اخیر ثابت شده است، پیل لیتیوم یون یک پیشنهاد خطرناک است. ما پیاده روی وحشی را انجام داده ایم؛ حالا اجازه دهید آرام باشیم و به طرف خفیف حرکت کنیم.

باتری های آب نمک

باتری آب نمک

الکترولیت برای باتری آب نمک چیزی بیش از  اسم آن نیست – آب و  نمک – از این همین  رو نام  این لغت گذاشته اند دستگاه است.

آند می تواند کربن باشد و کاتد می تواند یک ماده از جمله اکسید منگنز باشد. در این تصویر، آنزیم روی است.

برخلاف مدل های لیتیوم یون، این مدل بدون استفاده از  خطرناک ساخته می شوند، غیر سمی هستند و منفجر  نمی شوند و آتش نمی گیرند.

به همین دلیل مانند مدل لیتیوم یون  نیازی به مدار الکترونیکی پیچیده  ندارد به طوریکه  که در  هر  سلول لیتیوم یون باتری باید اطمینان حاصل کند که تنها در شرایطایمنی شارژ و دشارژ می شود.

علاوه بر این، بر خلاف پسر عموی مبتنی بر لیتیوم، باتری های آب نمک نمیتوانند کاملا دشارژ شوند (تخلیه شدن از انرژی الکتریکی) بدون آنکه پیل آسیب ببنید.

جنبه تجاری پیل های آب و نمک

باتری لیتیوم یون

تا کنون، آمریکا یکی از تولید کننده های بزرگ باتری های آب نمک بوده و به برخی از مشکلات غیر تکنولوژیکی رسیده است، بنابراین حداقل موقت، آنها عملیات را به حالت تعلیق درآورده اند.

تکنولوژی خود را به خوبی آپدیت کرده است، اما در کار باتری، تولید کننده باید سریع پاسخگوی نیاز بازار باشد یا به خانه برود.

همیشه بخشی از پول استفاده از دستگاه های هوشمند به جیب این صنعت میرود و نمیتوان انتظار داشت که آنها رویکرد استفاده از انرژی خورشیدی را در پیش گیرند.

به خصوص قابل توجه است که بسیاری از اقتصاددانان پیش بینی کمبود  منابع ناشی از استفاده زیاد  لیتیوم در سراسر جهان به علت  استفاده در ماشین الکتریکی.

باتری های آب نمک یک تکنولوژی در حال ظهور هستند و در بسیاری از اشکال مختلف در حال توسعه هستند، اما یکی از چیزهایی که همه آنها به اشتراک می گذارند، لایحه بسیار متنوعی از مواد است – کمبود کربن، اکسید منگنز، آب یا نمک.

در واقع، مدل های آب نمک خیلی ایمن هستند که نسخه های ساده و طراحی های عالی برای بچه ها را انجام می دهند.

ذخیره انرژی تجدید پذیر

بزرگترین ضرر تمام انواع باتری های آب نمک این است که برای ذخیره مقدار مشخصی از برق، آنها با حجم زیاد و سنگین تر از سایر رقبا ی بازار هستند.

همانطور که معلوم است، یک پتانسیل بالقوه برای این دستگاه ها وجود دارد که در آن هیچ مسئله ای وجود نخواهد داشت – هماهنگ کردن قدرت از کارخانه های تولید انرژی قابل تجدید در مقیاس بزرگ.

خورشید همیشه درخشش ندارد و باد همواره ضربه نمی زند.

به همین دلیل خروجی الکتریکی از نیروگاه های تجدید پذیر طبق طبیعت، متناوب است. ب

اتری های آب نمک را می توان از طریق انرژی اضافی تولید شده در طول زمان خروجی بالا و سپس ذخیره انرژی ذخیره شده را به شبکه زمانی که نیاز است.

از آنجایی که خورشید درخشان است و باد به شدت در مناطق دور افتاده به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد، به عنوان آنها در هر جای دیگر، گیاهان انرژی تجدید پذیر اغلب در مناطق دور افتاده است که زمین ارزان است.

در چنین مکان هایی، پدیده اضافه شده از یک سیستم باتری با انرژی کمتر متراکم، مسئله ای نیست که باتری های آب نمک را انتخاب ایده آل می کند.

الکتریسیته را می توان از طریق یکی دیگر از تکنولوژی های نوظهور – خطوط ابررسانایی دی سی DC – به مراکز جمعیت منتقل کرد، اما این موضوع برای مقاله ی دیگری است.