تحولات انرژی

آیا با تحولات انرژی آشنایی دارید؟

در سال ۲۰۱۰، بخش تأمین انرژی ۴۹٪ از کل میزان انتشار گازهای گلخانه ای وابسته به انرژی و ۳۵٪ از انتشار گازهای گلخانه ای انسانی را به خود اختصاص داده است، این میزان از ۲۲٪ در سال ۱۹۷۰، به ۱۳٪ افزایش یافته است و این مهمترین عامل در تولید گازهای گلخانه ای در جهان است.

تحولات جدید در روند انتشار

مطابق با داده های تاریخی از انتشار این گازها، بانک اطلاعاتی انتشار گاز های گلخانه ای در مورد تحقیقات جوی مجموعه بین المللی آژانس انرژی (IEA)، بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ میزان انتشار گازهای گلخانه ای ۳۵٫۷ درصد افزایش یافته و به طور متوسط ​​نزدیک به ۱ درصد در سال سریعتر از انتشارات گاز های گلخانه ای انسانی در جهان رشد می کند. طبق آمار ها، انتشار گازهای گلخانه ای انسانی با وجود کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (UNFCCC) و پروتکل کیوتو، میزان انتشار گازهای گلخانه ای بین سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ با سرعت بیشتری نسبت به دهه قبل رشد کرده است. رشد در بخش تأمین انرژی انتشار گازهای گلخانه ای GHG از ۱٫۷٪ در سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ به ۳٫۱٪ در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ رسیده است. در سال ۲۰۱۲، این بخش ۶٪ بیشتر از سال ۲۰۱۰ منتشر کرده است. در سال ۲۰۱۰، ۴۳٪ از انتشار CO2 ناشی از احتراق سوخت زغال سنگ، ۳۶٪ از روغن و ۲۰٪ از گاز تولید شده است.

تولید گازهای گلخانه ای ۷۵٪ از افزایش دهه اخیر را توسط تولید برق و گرما به دنبال داشته است و ۱۶٪ برای تولید و انتقال سوخت و ۸٪ برای پالایش نفت حاصل شده است. اگرچه انتشار این گازها عمدتا مربوط به گاز CO2 بوده است، اما متان و اکسید نیتروژن غیرمستقیم نیز منتشر شده است (از این میزان تولید متان ۳۱٪ به تولید و انتقال به طور عمده ذغال سنگ و گاز اختصاص می یابد و در انتشار اکسید نیتروژن نیز ۹٪ از آنها از ذغال سنگ و سوخت های چوبی به دست آمده است).

تجزیه و تحلیل نشان می دهد که رشد جمعیت، ۳۹٫۷٪ از انتشار گاز های اضافی را در سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ با تولید ناخالص داخلی به سرانه ۷۲٫۴ همراه داشته است. در همین مدت، کاهش شدت انرژی (مصرف انرژی نهایی (FEC) به ازای هر واحد تولید ناخالص داخلی) رشد تولید آلایندگی را ۴۵٫۴٪ کاهش داد. از آنجا که تولید برق ۱٪ در سال سریعتر از تولید کل انرژی اولیه رشد می کند، نسبت انرژی اولیه تولیدی بر انرژی مصرفی نهایی با افزایش ۱۳٫۱٪ از انتشارهای اضافی افزایش می یابد.

تحولات در کربن زدایی

شدت کربن نسبت به کل انرژی اولیه ی تولید شده مسئول ۲۰٫۲٪ از انتشار گازهای گلخانه ای اضافی توسط منابع انرژی بوده است.

علاوه بر رشد قوی تر کل انرژی اولیه ی تولید شده، دهه گذشته با عدم پیشرفت در کربن زدایی مخلوط با سوخت جهانی مشخص شد. با رشد ۳٫۱ درصدی سالانه در تولید گازهای گلخانه ای بخش تولید انرژی، این دهه با قوی ترین سیاست های کاهش نرخ، یکی از بزرگترین رشد تولید گازهای گلخانه ای در ۳۰ سال گذشته را تجربه کرده است.

کاهش شدت کربن سریعترین سرعت در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه ۱۹۹۰ (با نام اختصاری OECD90) را داشته است. بیشتر کشورهای در حال توسعه رشد ناچیزی در کربن زدایی را نشان می دهند. پیشرفت کربن زدایی انرژی در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه ۱۹۹۰ در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ کوچکتر از سه دهه گذشته بود، اما این مقدار برای جبران افزایش تولید انرژی اولیه خود کافی بوده است. در کشورهای غیر OECD90، انتشار گازهای گلخانه ای مربوط به انرژی به طور متوسط ​​از ۱٫۷٪ سالانه در سال های ۲۰۰۰ تا ۱۹۹۰ به ۵٫۰٪ در دهه ی اول ۲۰۰۰ رسیده است که این رشد به دلیل افزایش انرژی تولیدی اولیه همراه با رشد ۰٫۶٪ در سال در شدت کربن انرژی افزایش یافته است این افزایش نیز اکثراً توسط زغال سنگ و به طور عمده با تقاضای آن در آسیا هدایت می شود. در نتیجه، در سال ۲۰۱۰ میزان انتشار گازهای گلخانه ای بخش تأمین انرژی کشورهای غیر OECD90  برابر کشورهای OECD90 بوده است.

در سال ۱۹۹۰، OECD90 بالاترین میزان انتشار گازهای گلخانه ای در بخش تأمین انرژی (۴۲٪ از کل جهانی) و پس از آن آسیا به میزان ۳۰% را به خود اختصاص داده اند.

تا سال ۲۰۱۰، آسیا با سهم ۴۱ درصدی به صادرکننده اصلی تبدیل شد. میزان انتشار گازهای گلخانه ای چین از انتشار ایالات متحده فراتر رفته و هند از روسیه نیز سبقت گرفته است. آسیا ۷۹٪ از تولید گازهای گلخانه ای اضافی مربوط به بخش انرژی در سال های ۲۰۰۰ تا ۱۹۹۰ و ۸۳٪ در ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ را به خود اختصاص داده است. افزایش سریع میزان انتشار گازهای گلخانه ای بخش تامین انرژی در آسیا به دلیل رشد اقتصادی منطقه و افزایش استفاده از سوخت های فسیلی بود.

میزان انتشار گازهای گلخانه ای بخش سرانه انرژی در کشورهای در حال توسعه کمتر از میانگین جهانی است، اما این شکاف به ویژه در آسیا در حال کوچک شدن است.