بار الکتریکی، یکی از ویژگی های فیزیکی ماده است که باعث می شود هنگامی که در یک میدان الکترومغناطیسی قرار می گیرد نیرو به آن وارد شود. دو نوع بار الکتریکی وجود دارد: بار مثبت و بار منفی (به ترتیب پروتون و الکترون دارای این بار ها هستند و به همین خاطر گاهی پروتون را معرف بار مثبت و الکترون را معرف بار منفی در نظر می گیریم). بار های هم نام یکدیگر را دفع می کنند و بار های ناهم نام یکدیگر را جذب می کنند. جسمی که دارای هیچ یک از این بار های مثبت و منفی نباشد، خنثی نامیده می شود. دانش اولیه در مورد چگونگی تعامل بار های الکتریکی با مواد شیمیایی در حال حاضر به نام الکترودینامیک کلاسیک نامیده می شود و هنوز هم برای حل مسائل بسیار دقیق است و نیازی به بررسی اثرات کوانتومی ندارد.
بار الکتریکی یک ویژگی پایسته است. به این معنا که مقدار بار مثبت منهای مقدار بار منفی در یک ماده، نمی تواند تغییر کند. بار الکتریکی توسط ذرات زیر اتمی به وجود می آید. به طور معمول در مواد، بار منفی توسط الکترون ها حمل می شود و بار مثبت توسط پروتون ها در هسته اتم قرار می گیرد. اگر یک بخش از ماده الکترون بیشتری نسبت به پروتون ها داشته باشد، بار منفی خواهد داشت و اگر تعداد الکترون ها کمتر از پروتون ها باشد، بار مثبتی خواهد داشت و در نهایت اگر تعداد الکترون ها و پروتون ها برابر باشند، خنثی خواهد بود. بار الکتریکی یک کمیت کوانتیزه است.
آن را در مقادیر عدد صحیح از واحد های کوچکی به نام واحد بار الکتریکی e، با مقداری حدود(کولن):
اندازه گیری می کنند. که کوچکترین مقدار باری است که می تواند آزادانه در طبیعت وجود داشته باشد (ذراتی به نام کوارک ها دارای بارهای کوچکتر هستند، تقریبا یک سوم e، اما آنها فقط در ترکیبات یافت می شوند و همیشه با ذرات دیگر ترکیب می شوند). پروتون دارای بار الکتریکی +e است و الکترون دارای بار الکتریکی –e است.
یک بار الکتریکی دارای میدان الکتریکی است و اگر بار آن در حرکت باشد، یک میدان مغناطیسی نیز که ناشی از حرکت بار الکتریکی است، تولید می شود. ترکیبی از میدان الکتریکی و مغناطیسی، میدان الکترومغناطیسی نامیده می شود. و تعامل آن با بار منبع نیروی الکترومغناطیسی است که یکی از چهار نیروی اساسی در فیزیک است. مطالعه اثر متقابل فوتون در بین ذرات بار توسط علم الکتروودینامیک کوانتومی بررسی می شود.
واحد بار الکتریکی در سیستم واحد های استاندارد SI ، کولن (C) است که به نام فیزیکدان فرانسوی Charles-Augustin de Coulomb نامگذاری شده. در مهندسی برق، همچنین استفاده از آمپر-ساعت (Ah) نیز معمول است. در فیزیک و شیمی، استفاده از واحد بار الکتریکی (e به عنوان یک واحد) شایع است. در شیمی همچنین از ثابت فارادی به عنوان بار مولی الکترون ها استفاده می شود. نماد Q اغلب نشان دهنده بار الکتریکی است.
بار الکتریکی یکی از ویژگی های بنیادی در هر ماده است. که جذب الکترواستاتیک یا دفع آن در حضور مواد دیگر را نشان می دهد. بار الکتریکی یک ویژگی مشخص از بسیاری از ذرات زیر اتمی است. بار الکتریکی ذرات آزاد، مقادیر صحیحی از واحد بار است و این به همان معنای کوانتیزه بودن بار الکتریکی می باشد. مایکل فارادی اولین کسی بود که در آزمایشات الکترولیز خود، طبیعت گسسته ی بار الکتریکی را کشف کرد. آزمایشی که توسط رابرت میلیکان انجام شد، این واقعیت را مستقیما نشان داد و واحد بار الکتریکی را اندازه گیری کرد. با توجه به اکتشافات بعدی، مشخص شد که نوعی از ذرات به نام کوارک ها دارای بار های کسری به صورت یک سوم و یا دو سوم می باشند. اما اعتقاد بر این است که آنها همواره ترکیب می شوند و کوارک های مستقل هرگز مشاهده نشده اند.
به صورت قرار دادی، بار الکترون منفی است، با نماد -e. در حالی که بار پروتون مثبت است و نماد +e نشانگر آن می باشد. ذرات بارداری که بار آنها دارای علامت مشابه باشند، یکدیگر را دفع و ذراتی که بار الکتریکی آنها دارای علامت مخالف باشند یکدیگر را جذب می کنند. قانون کولن نیروی الکترواستاتیک بین دو ذره را به صورت حاصل ضرب بار ها در یکدیگر در نسبت معکوس مربع فاصله بین آنها، اندازه گیری می کند. بار یک ضد ذره، برابر با بار ذره متناظر اما با علامت مخالف است.
بار الکتریکی یک شیء ماکروسکوپیک مجموع بار های الکتریکی ذراتی است که آن را تشکیل می دهند. این بارها اغلب کوچک هستند، زیرا ماده از اتم ساخته شده است. و اتم ها معمولا به تعداد مساوی پروتون و الکترون دارند و در این صورت بار ها یکدیگر را خنثی می کنند و در این حالت بار خالص صفر است. بنابراین اتم خنثی می شود.
یک یون اتمی است (یا گروهی از اتم هایی است) که یک یا چند الکترون را از دست داده و به یک بار خالص مثبت (کاتیون) تبدیل شده است و یا در حالت دیگر، یک یا چند الکترون را به دست آورده و یک بار خالص منفی (آنیون) تولید کرده است. یونهای اتمی از اتم های تک تشکیل می شوند. درحالی که یون های چند اتمی از دو یا چند اتم تشکیل شده اند که با هم ترکیب شده و در هر مورد یون های با بار خالص مثبت یا منفی تولید می کنند.