نکاتی که پیش از فروش باتریهای ساده تا باتری های گران قیمت و پیشزفته توسط فذ=روشندگان باید به شما گفته شود و باید بدانید همواره ممکن است خطراتی را متوجه شما کنند.
باتری های LiPo به طور کلی امن تر و سالم تر از سایر باتری های R / C مانند NiCd و NiMH هستند. باتری های LiPo با رایج ترین باتری های باتری R / C تبدیل شده اند و در خودروهای R / C، قایق ها، هواپیما، هلیس، چندگانه و غیره استفاده می شوند.
با این حال سلولهای لیتیوم- پلیمر مشکلاتی مشابه با سایر سلولهای لیتیوم- یون دارند.
این امر به این معنی است که شارژ بیشازحد، تخلیه بیشازحد، دمای بالا، اتصال کوتاه شدن، ضربه و نفوذ میتواند باعث خرابیاساسی شامل پاره شدن کیسه حاوی سلولها، نشت الکترولیت و آتشسوزی شود.
تمامی سلولهای لیتیوم- یون در سطوح بالای میزان شارژ (SOC) یا شارژ بیشازحد به علت تبخیر جزئی منبسط میشوند.
این امر میتواند موجب جدا شدن ورقهها و در نتیجه تماس نامناسب بین لایههای سلول شده و قابلیت اطمینان و چرخه عمر سلول را کاهش دهد. این مشکل در سلولهای لیتیوم – پلیمر بسیار ملموس است و این سلولها به دلیل عدم وجود قاب مستحکم منبسط میشوند.
با این حال، اگر شارژ، تخلیه، ذخیره، نگهداری یا نادرست انجام شود، می توانند بسیار خطرناک باشند.
این یک راهنمای ساده برای کاربران باتری های لیتیومی پلیمری است.
۷٫باید تا حد امکان هنگامی که لپ تاپ از برق شهر استفاده می کند، باتری را از آن خارج کرد و بیرون نگاه داشت. البته بعضی از سازندگان لپ تاپ نگرانی هایی در مورد اینکار، به خاطر امکان جمع شدن رطوبت و گرد و خاک در محل اتصال باتری دارند.
۸٫در صورتیکه باتری لیتیوم یون یدکی دارید، یکی از آنها را کاملا استفاده کنید و دیگری را در یک جای خنک، مانند یخچال نگهداری کنید. (یعنی از مصرف یکی در میان آنها خودداری کنید.) هرگز باتری را منجمد نکنید، و آنرا در بخش خنک دستگاه، نه در فریزر آن قرار دهید. برای نگهداری طولانی مدت باتری آنرا ۴۰ درصد شارژ کنید.
۹٫از تخلیه کامل باتری لیتیومی خودداری کنید، زیرا اینکار باعث زودتر فرسوده شدن باتری می شود. برای باتری های لیتیوم-یون تخلیه جزئی و شارژ مجدد مکرر بسیار بهتر از تخلیه کامل (Full Discharge) باتری است. شارژ کردن مجدد باتری نیمه خالی لیتیوم یون هیچ مشکلی ایجاد نمی کند زیرا این نوع از باتری ها اثر حافظه ندارند. (اثر حافظه در باتری های مبتنی بر نیکل، مانند نیکل کادمیوم (NiCd) و نیکل متال هایدراید (NiMH) وجود دارد.) عمر کوتاه باتری ها در لپ تاپ ها، بیشتر به خاطر اثر حرارت بالا است، تا الگوی شارژ/تخلیه آنها.
۱۰٫یک باتری لیتیوم یون، معمولا از زمان ساخت عمری در حدود ۲ الی ۳ سال دارد که پس از آن کاهش ظرفیت باتری، با افزایش مقاومت داخلی آن به خاطر اکسیده شدن الکترودها خودش را نشان می دهد.
این پیر شدن و افزایش مقاومت داخلی به مرور زمان به جایی می رسد که باتری نهایتا نمی تواند انرژی خود را تخلیه کند،
حتی اگر مقدار زیادی انرژی در آن ذخیره شده باشد. از همین رو باتری های سالخورده را در کاربردهایی که جریان کمی دارند می توان استفاده کرد، ولی برای کاربردهایی که جریان دهی زیادی لازم دارند، دیگر قابل استفاده نیستند.
اصطلاح پلیمری معمولاً برای توصیف باتریهای لیتیوم- پلیمر به کار میرود.
بااینحال کاربران معمولاً تمایزی بین باتریهای لیتیوم- یون و ساختار کیسهمانند باتری پلیمری تمایز قائل نمیشوند.
افزودن یک نوع جدید از باتری مزیت کمی دارد و تنها بازار را سردرگم خواهد کرد.
باوجوداینکه تلقی مصرفکننده از پلیمر همان پلاستیک است، پلیمرها شامل طیف وسیعی از مواد از پلاستیکهای مصنوعی تا پلیمرهای زیستی و پروتئینهایی هستند که ساختار بیولوژیکی ما را تشکیل دادهاند.
باتری لیتیوم – پلیمر با سایر سیستمهای باتری ازنظر نوع الکترولیت مورداستفاده متفاوت است.
طراحی اولیه باتریهای پلیمری به دهه ۱۹۷۰ و استفاده از الکترولیت پلیمر جامد (خشک) به شکل یک لایهنازک پلاستیکی برمیگردد. این عایق اجازه تبادل یونها (اتمهای باردار) را میدهد و جایگزین جداکنندههای متخلخل سنتی است که درون الکترولیت قرار میگیرند.
پلیمر جامد رسانایی ضعیفی در دمای اتاق دارد و باتری باید تا دمای ۶۰ درجه سلسیوس (۱۴۰ درجه فارنهایت) گرم شود تا بتواند جریان را از خود عبور دهد.
در ابتدا برنامه هایی برای فروش باتری های پلیمری بزرگ برای کاربردهای ثابت و غیر متحرک نیاز به گرم شدن داشتند، اما این باتریها بهتدریج حذف شدند. بیشترین تبلیغات برای باتریهای پلاستیکی واقعی در ابتدای دهه ۲۰۰۰ انجام شد ولی به دلیل عدم رسانایی در دمای محیط تحقق نیافت.
برای رسانا شدن باتریهای لیتیوم- پلیمر جدید در دمای اتاق، الکترولیت به شکل ژل به آن اضافه شد.
امروزه بیشتر سلولهای لیتیوم- یون از یک جداساز ریز متخلخل به همراه یک ماده مرطوبکننده استفاده میکنند.
باتریهای لیتیوم- پلیمر بر روی سیستمهای متعددی مانند لیتیوم- کبالت، NMC، لیتیوم- فسفات و لیتیوم- منگنز قابل پیادهسازی بوده و محدود به یک ساختار شیمیایی برای باتری نیستند. اکثر باتریهای لیتیوم- پلیمر مبتنی بر استفاده از کبالت بوده و مواد فعال دیگری نیز ممکن است به آنها اضافه شود.